Czy kiedykolwiek nauczałeś?To pytanie retoryczne. Oczywiście, że tak.Ludzie mają podstawową potrzebę, by się nawzajem nauczać. Robią to nauczyciele, rodzice, przyjaciele, rodzeństwo, plotkarze i pracodawcy. Uczymy innych najróżniejszych rzeczy: pokazujemy gościowi z innego miasta drogę do muzeum, zapoznajemy go z rozkładem podmiejskiej kolejki, uczymy dziecko jeść widelcem, kolejny raz pokazujemy szczeniakowi, jak zrobić siad. Ludzie uczą nawet samych siebie.Biorąc pod uwagę, że nauczałeś, przypomnisz sobie zapewne sytuacje, w których nauczanie nie działało tak, jak powinno. Spróbowałeś innego podejścia i rezultaty były lepsze. Oto częsty przykład: ktoś prosi cię o wskazówki dotarcia do budynku czy sklepu, ty odpowiadasz "Jasne!", bo dokładnie wiesz, gdzie to jest. Za chwilę jednak sam łapiesz się na tym, że całkowicie nieskutecznie wymachujesz rękami, a na obliczu pytającego maluje się coraz większy znak zapytania. Ostatecznie rysujesz mapę.Istnieje wiele sposobów, po które sięgamy, ucząc się nawzajem. Co więcej, różne sposoby nauczania pasują do różnych rodzajów uczenia się. W książce "Jak się uczymy?" przedstawiono 26 naukowo potwierdzonych mechanizmów, za pomocą których uczymy się nowych rzeczy, wśród nich m.in: stosowanie analogii, uczenie się w grupie, stawianie pytań, wizualizacja, uczenie się przez obserwację. Każdy z nich scharakteryzowano według następującego schematu:Co to jest? Podstawowy opis mechanizmu uczenia i wskazanie, dlaczego jest ważny. Jak działa? Nauka i teoria, w tym przystępny opis nowatorskich badań. Jak z tego korzystać? Przykłady aktywności wykorzystujących dany mechanizm. Do czego się nadaje? Rezultaty, w osiągnięciu których ten mechanizm jest szczególnie dobry. Ryzyka. Częste błędy prowadzące do niepożądanych skutków. Przykłady dobrych i złych zastosowań. Literatura. Klasyczne i współczesne opracowania. Ściągawka. Opracowanie podsumowujące główne idee przedstawiane w rozdziale wraz z krótkimi przykładami. Książka będzie zrozumiała dla każdego, kto jest zainteresowany uczeniem się i możliwością jego usprawniania. Rzetelne podstawy naukowe i bogaty materiał źródłowy czynią z niej także znakomity podręcznik.
UWAGI:
Bibliografia, netografia przy rozdziałach.
DOSTĘPNOŚĆ:
Dostępny jest 1 egzemplarz. Pozycję można wypożyczyć na 30 dni
Mit neuronów lustrzanych : rzetelna neuronauka komunikacji i poznania Tyt. oryg.: "Myth of mirror neurons : the real neuroscience of communication and cognition,".
AUTOR:
Hickok, Gregory.
POZ/ODP:
Gregory Hickok ; tłumaczenie Krzysztof Cipora, Aleksandra Machniak.
II. Ideały, tendencja centralna i częstość przywoływania egzemplarzy jako determinanty struktury hierarchicznej kategorii
III. Probablistyczne modele umysłowe : Brunswika teoria pewności
IV. Rozumowanie dedukcyjne
V. O psychologii przewidywania
VI. Teorie, pojecia i nabywanie znaczenia słów
VII. Teoria systemu schematów
VIII. Rola teorii w spójności pojęć
IX. O powstawaniu abstrakcyjnych idei
X. Spór o wyobraźnię : medium analogowe czy wiedza ukryta ?
XI. Zasady kategoryzacji
XII. Schematy
XIII. Pamięć semantyczna - jej struktura i zachodzące w niej procesy : oparty na cechach model podejmowania decyzji semantycznych
XIV. Pamięć : wykonanie, wiedza i doświadczenie
XV. Cechy podobieństwa
XVI. Badania nad podobieństwem
UWAGI:
U góry okł.: Wybór przełomowych prac. U dołu okł. oznaczenie: 2. Poprzedni wybór tekstów pt.: Trafność i rzetelność testów psychologicznych. Bibliogr. przy rozdz. Indeksy.
DOSTĘPNOŚĆ:
Dostępny jest 1 egzemplarz. Pozycję można wypożyczyć na 30 dni
